Wydarzenia

Rozpoczęliśmy zleconą przez Litewskie Centrum Filmowe pracę nad rekonstrukcją powstałych na początku lat 90. animacji oraz filmu fabularnego z końca lat 70.

Na początku tego roku Litewskie Centrum Filmowe (Lietuvos kino centras) zleciło naszemu studiu rekonstrukcję trzech tytułów: fabularnego Velnio sėkla (1979) reż. Algimantas Puipa oraz dwóch animacji Laimės žiburys (1990) reż. Nijolė Valadkevičiūtė i Ikaras (1992) reż. Henrikas Vaigauskas.

Algimantas Puipa (ur. 1951) jest jednym z najbardziej znanych i aktywnych litewskich reżyserów filmowych. Zadebiutował w 1975 roku filmem Atpildo diena, a w ciągu następnych czterech dekad zrealizował ponad dwadzieścia filmów fabularnych. Styl Puipy charakteryzują żywe portrety kobiet, wizualne paradoksy oraz wykorzystanie motywów historycznych i psychologicznych podtekstów. W 1979 roku na podstawie scenariusza Vytautasa Žalakevičiusa zrealizował Velnio sėkla uważany przez niektórych krytyków za jeden z najwybitniejszych filmów litewskich. Obraz przedstawia życie na litewskiej wsi na początku XX wieku i wystąpiła w nim plejada ówczesnych talentów.

Nijolė Valadkevičiūtė (1944–2020) była malarką, reżyserką i jedną z najbardziej oryginalnych litewskich animatorek. Tworzyła także grafiki, obrazy, dekoracje teatralne, projekty kostiumów oraz brała udział w wielu międzynarodowych wystawach. Jej twórczość zakorzeniona była w nurtach surrealizmu i pop-artu, z zapożyczeniami z kultury anime i mangi, a wymykała się stylom charakterystycznym dla jej czasów, takim jak socrealizm czy współczesna litewska sztuka wizualna.

Henrikas Vaigauskas (ur. 1951) jest jednym z najbardziej znanych litewskich animatorów. Ukończył wydział architektury w Wilnie i rozpoczął karierę jako scenograf w Litewskiej Wytwórni Filmowej w 1985 roku. Na początku lat 90. zadebiutował jako animator krótkometrażowymi Medkirtys (1991), Kurmiai (1991) i Ikaras (1992). Zrealizował około dwudziestu animacji, które były prezentowane na wielu międzynarodowych festiwalach.

„Bardzo się cieszymy, że Litewskie Centrum Filmowe ponownie nam zaufało, powierzając rekonstrukcję narodowego dziedzictwa filmowego” – mówi Łukasz Ceranka, CTO Fixafilm. „To nasza kolejna współpraca, kilka lat temu mieliśmy okazję pracować nad przywracaniem do świetności  litewskich klasyków, takich jak Nikt nie chciał umierać (Niekas nenorėjo mirti) Vytautasa Žalakevičiusa, Wódz Prusów (Herkus Mantas) Marijonasa Giedrysa, Dzieci z hotelu „America” (Vaikai is Amerikos viesbucio) Raimundasa Banionisa i Mała spowiedź (Maža išpažintis) Algirdasa Araminasa.”